Er was eens een hardwerkende boer. Deze boer ontdekte op een dag dat hij zijn horloge verloren was in de schuur. Het was geen gewoon horloge, maar het had een grote waarde voor de boer. Het horloge was namelijk van zijn vader geweest, die al een tijd geleden overleden was. Dit was het enige wat hij nog van zijn vader had. Na bijna de hele dag gezocht te hebben tussen het hooi, gaf de boer het op. Hij kon het horloge maar niet vinden en had ook nog een hoop ander werk te doen.
De boer kwam toen op het idee om hulp in te schakelen. Hij vroeg een groep kinderen die vaker vlakbij de schuur speelden om hulp. Om het aantrekkelijker te maken voor de kinderen, beloofde hij een beloning uit te geven aan diegene die het horloge zou vinden. “Diegene die mijn horloge vindt, krijgt een puppy van mij!” Dat vonden de kinderen natuurlijk erg leuk en beloofden dan ook de boer zijn horloge te gaan zoeken.
Vol enthousiasme renden de kinderen de schuur in om te gaan zoeken. De kinderen zochten ook erg lang naar het horloge, maar konden deze niet vinden tussen al het hooi. Ook zij gaven de zoektocht naar het horloge op. Net toen de boer het wilde opgeven, kwam één van de kinderen terug en vroeg de boer om nog een kans. De boer keek het jongetje aan en zei: ‘Ach, waarom ook niet?’ Het jongetje zag er oprecht uit en leek zeker van zijn zaak. De boer gaf het jongetje toestemming om te gaan zoeken en stuurde hem terug naar de schuur.
Na een tijdje kwam het jongetje terug met het horloge in zijn hand. De boer kon zijn ogen niet geloven. Hij was tegelijkertijd blij en verrast. Met een verbaasde toon in zijn stem vroeg hij aan het jongetje: “Hoe ben jij erin geslaagd het horloge te vinden in je eentje, terwijl de groep kinderen en ik het na zo lang zoeken niet hebben kunnen vinden?” Met een glimlach antwoordde de jongen: “Ik heb niets anders gedaan dan op de grond zitten en luisteren, gewoon rustig zitten luisteren. Door de stilte kon ik het tikken van het horloge horen. Toen ben ik in die richting gaan zoeken, en daarom heb ik het horloge nu in mijn hand.”
Het moraal van dit eenvoudig verhaaltje is dat stilte erg belangrijk is. Een rustige geest kan beter nadenken dan een gestreste en ongeordende geest. Gun je geest (je gedachten) elke dag minstens een paar minuten stilte. Mediteer en kom tot rust. Een van de voordelen van meditatie en stilte is dat je er beter van leert luisteren. Meditatie en stilte leiden tot een stressvrij en gezond leven. Dit leidt weer tot afname van egoïsme, groei in spiritualiteit en een hogere geschiktheid om anderen te helpen op een kalme wijze.
“Binnenkort zal stilte overgaan in een legende. De mens heeft zijn rug gekeerd naar stilte. Dag na dag vindt hij machines en apparaten uit, die het geluid laten toenemen en de mens afleiden van de essentie van het leven: vrede, meditatie…”
