Op een ochtend werd Shri Krishna wakker en zag dat heel het dorp Vrindavan bezig was met allerlei activiteiten. Het was duidelijk dat de mensen zich klaar maakten voor een groot evenement. Krishna werd enorm blij en wilde deel uitmaken van dit alles. Maar eerst wilde hij weten wat voor evenement er plaats zou vinden. Hij stapte naar zijn vader toe die zoals altijd stopte met zijn werk en hem naast zich liet zitten om een gesprek te beginnen. “Vader, wat is het evenement waar iedereen zich klaar voor maakt en voor wie is dit?” Zijn vader antwoordde: “Het is een Pooja voor Devraadj Indra, hij is de koning van de hemel’’. “Waarom maakt heel Vrindavan zich dan klaar voor deze Pooja?” Zijn vader legde hem geduldig uit: “Indra Dev is de koning van de Devta’s. Hij geeft water voor gewassen. Als we hem niet aanbidden dan wordt hij boos en daarom moeten we hem aanbidden”.
Shri Krishna kon niet zien waarom Indra Dev zo belangrijk was en vroeg zich af waarom iedereen hem moest aanbidden. Hij zei tegen zijn vader: ‘‘We krijgen een goede oogst, omdat we hard werken. We bidden tot Bhagwan en leiden hierdoor een goed leven. Onze rijkdom is vanwege onze eigen daden (Karm). Waar komt Indra Bhagwan hier in beeld? Onze belangrijkste bron van inkomsten is ons vee, de bossen en de bergen. Zij zijn het die ons steunen. Laten wij daarom onze koeien en de Govardhan berg aanbidden.” Zijn vader was het met hem eens en legde dit uit aan alle dorpelingen. De dorpelingen waren het hier ook mee eens en maakten zich klaar voor een Pooja en een feest voor alle koeien en de Govardhan berg.
De heiligen reciteerden Mantra’s en de koeien werden gevoed met weelderig gras. Krishna´s vader leidde de ceremonie en alle dorpelingen stonden rondom de Govardhan berg. Indra Dev zag dit en werd heel woedend. Hij werd woedend, omdat de dorpelingen aan het feesten waren voor alle koeien en de Govardhan berg en niet voor hem. Het gezicht van Indra werd helemaal rood en hij begon hard te schreeuwen. Hij had zo een hoogmoed dat hij besloot om alle dorpelingen van Vrindavan een lesje te leren en zo liet hij een enorme regenbui storten op het dorp Vrindavan. Het begon hard te regenen en enorme windstoten waaiden door het dorp. De dorpelingen en de koeien waren doodsbang bij het zien van de plotselinge verandering in de natuur. Ze waren geschokt door de vele overstromingen en hadden geen plek om te vluchten.
Shri Krishna wist wat er gedaan moest worden, legde zijn handpalm onder de Govardhan berg en tilde de berg op met zijn pink. Vervolgens riep hij alle mensen en koeien bij elkaar om onder de berg te schuilen die hij vasthield als een paraplu boven hun hoofd. Alle mensen vluchtten naar hem toe en zochten beschutting onder de Govardhan berg. Zeven lange dagen en nachten hield Shri Krishna de berg met zijn pink omhoog. Hij hoefde noch te slapen noch te eten of te drinken. Indra Dev keek verbaasd toe en besefte al snel dat Shri Krishna niet een gewoon kind was. Hij besloot om de storm te stoppen en kwam uit de hemel neergedaald. Hij vroeg om vergiffenis en repareerde alles wat hij kapot had gemaakt.
Wanneer we onze eerbied betuigen aan iemand, dan moeten we dat doen uit respect, waardering en omdat die persoon het echt verdient; niet uit angst. Verder moeten we bij het uitvoeren van onze plichten geen waardering eisen van anderen. Anders worden we egoïstisch en zorgen we ervoor dat anderen pijn krijgen.
