Er was eens een kraai die erg tevreden en gelukkig was met zijn leven. Dit veranderde echter toen hij een witte zwaan zag zwemmen. “De zwaan is helemaal wit, en ik ben zo zwart! De zwaan is vast gelukkiger”, dacht de kraai. Hij vertelde dit aan de zwaan die juist zei: “Ik dacht dat ik de gelukkigste vogel was totdat ik de papegaai zag! Hij heeft twee kleuren, dus hij zal de gelukkigste vogel wel zijn!” De kraai ging naar de papegaai en vertelde het hele verhaal waarna de papegaai antwoordde: “Ik dacht dat ik gelukkig was totdat ik de pauw zag. De pauw heeft zoveel mooie kleuren. Ik heb er maar twee, dus hij zal wel de gelukkigste vogel zijn!”
Na dit gehoord te hebben ging de kraai naar de dierentuin om de pauw te bezoeken. Hij zag dat vele mensen de pauw bewonderden om haar schoonheid. Toen de mensen de dierentuin verlieten vroeg de kraai aan de pauw: “Jij zal wel de gelukkigste vogel moeten zijn. Je bent zo mooi en duizenden mensen komen naar je toe om jou te bewonderen. Wanneer de mensen mij zien, verjagen ze mij juist.” De pauw antwoordde hierop: “Ik dacht inderdaad dat ik de mooiste en gelukkigste vogel was, maar door mijn schoonheid zit ik mijn hele leven vast. Ik realiseer mij juist dat de kraai de enige vogel is die vrij is. Jij kan als enige vogel vliegen waar je maar wil. Ik zou er alles voor over hebben om een kraai te kunnen zijn!”
Velen van ons leven ook in een soortgelijke situatie. Wanneer we op de basisschool zitten denken we dat middelbare scholieren gelukkiger zijn door minder strenge regels op school. Wanneer we op de middelbare school zitten, denken we dat studenten juist gelukkig zijn omdat zij al succesvol hun levenspad hebben gekozen. Wanneer we student zijn denken we dat afgestudeerden gelukkig zijn, omdat ze een goede baan, een mooi huis en een mooie auto hebben. Wanneer we afgestudeerd zijn en een goede baan hebben kost het echter veel moeite om dit alles te onderhouden. Dan denken wij juist dat de kinderen van de basisschool gelukkig zijn, omdat ze geen verantwoordelijkheden hebben en buiten kunnen spelen wanneer ze maar willen.
Uit het verhaal van de kraai en de pauw kunnen we dus leren dat wij onszelf niet met anderen moeten vergelijken, omdat dit juist ten koste zal gaan van ons eigen geluk. Er zullen altijd mensen zijn die wat minder of meer hebben dan wij. Het is dan ook erg belangrijk dat we Bhagwan dankbaar zijn voor hetgeen dat Hij ons heeft gegeven.
Wees dankbaar voor hetgeen wat je hebt, voordat het verandert in iets wat je had.
