Vroeger gingen jongens naar een Gurukul en bleven daar met hun Guru voor vele jaren om te leren over de Hindu Dharma. Wanneer de leerlingen voldoende kennis hadden vergaard, gingen ze met de Aashirvaad (zegen) van hun Guru terug naar huis en vestigden zij zich in het leven. Op een dag, toen twee Shishya’s (leerlingen) op het punt stonden de Gurukul te verlaten en naar huis te gaan, liepen ze eerst naar hun Guru en zeiden: “Gurudev, wilt u ons alstublieft zeggen wat wij u als Gurudakshina mogen geven?”
De Guru was blij met de liefde en dankbaarheid van de Shishya’s(leerlingen). Ook hield hij van hen, wegens de discipline en het plichtsbesef die ze hadden. Hij verwachtte eigenlijk niets van hen. Maar, hij besloot om deze twee leerlingen een laatste les mee te geven voordat zij naar huis vertrokken. De Guru zei hij tegen hen: “Lieve leerlingen, ga naar het bos achter onze Ashram en breng mij wat bladeren die nutteloos zijn.” De leerlingen vroegen zich af waarom hun Guru om dit raar geschenk had gevraagd. Maar omdat ze gehoorzaam waren, gingen ze naar het bos om bladeren te zoeken die nutteloos waren.
Toen ze bij het bos waren aangekomen, zagen ze een kleine hoop bladeren liggen onder een boom. Net toen ze de bladeren wilden oprapen, kwam er een oude boer rennend naar hen toe en zei: “Leggen jullie alsjeblieft die bladeren terug op het hoopje. Ik heb ze verzameld om mee te nemen naar mijn akker. Als ik ze verbrand, is hun as een goede mest die mij een rijke graanoogst zal geven.” De leerlingen lieten de hoop bladeren met rust en gingen wat verder het bos in. Daar zagen ze drie vrouwen, die bladeren aan het verzamelen waren in hun manden. “Wat gaat u doen met die bladeren?” vroegen de leerlingen.
Een van de vrouwen antwoordde: “Lieve broers, ik gebruik ze als brandstof om water te verwarmen voor het douchen en om onze kleren te wassen.” De tweede vrouw zei: “We spelden de bladeren aan elkaar vast en maken op die manier eetborden voor de Ashrams en Mandirs. Ik verdien daardoor geld om mijn kinderen te voeden.” De derde vrouw zei: “Ik verzamel de bladeren van deze speciale boom. Mijn man die een arts is, gebruikt ze om medicijnen en kruiden te maken. Hij verhelpt er veel kwalen mee.” De leerlingen groetten de drie vrouwen en liepen toen weg.
De leerlingen gingen steeds dieper het bos in tot ze wat bladeren onder een kleine boom zagen. Terwijl ze ernaar keken, kwam een grote vogel naar beneden gevlogen, pakte enkele bladeren met zijn snavel en vloog ermee weg. De leerlingen zagen de vogel de bladeren meenemen naar de top van een boom vlakbij. De vogel was daar een nestje aan het bouwen van bladeren en gras. Beide jongens waren teleurgesteld omdat ze datgene waar hun geliefde Guru om had gevraagd, niet hadden kunnen vinden. Ze besloten terug te gaan naar de Ashram. Onderweg zagen ze een groot blad drijven in een kleine vijver. “Daar is een groot blad dat niemand kan gebruiken!” riep een van de leerlingen. De leerlingen liepen naar de vijver en pakten het blad op. Tot hun grote verbazing zagen zij twee rode mieren op het blad lopen. Toen een van de leerlingen het blad in zijn hand hield, stopten de mieren en keken omhoog alsof ze zeiden: “Dit blad is onze woonboot. Zonder dit blad zullen wij verdrinken in de vijver.”
Toen gaven de leerlingen hun vergeefse zoektocht naar nutteloze bladeren op en keerden terug naar de Ashram. Verdrietig zeiden ze tegen hun Guru: “Gurudev, we zijn erachter gekomen dat zelfs bladeren worden gebruikt voor zoveel dingen. We konden helemaal geen nutteloze bladeren vinden. Vergeef ons alstublieft dat we de Gurudakshina die u wilde, niet hebben kunnen brengen.” De Guru keek zijn leerlingen lachend aan en zei:
“Beste leerlingen, ik heb de Gurudakshina gekregen die ik wilde. De kennis die jullie vandaag hebben opgedaan, is mijn echte Gurudakshina. Zelfs een blad is voor veel dingen bruikbaar voor mens, vogel en insect. Hoeveel meer waarde zal dan een menselijk lichaam hebben als het voor de juiste dingen wordt gebruikt? Zorg goed voor jouw lichaam. Houdt het gezond, maak het stevig en gebruik het om jouw eigen leven en dat van anderen succesvol te maken en om jezelf en anderen gelukkig te maken. Mis nooit een kans om de zieken en de ouderen te dienen of om de onderontwikkelden en de armen te helpen. Vergeet nooit de grote les die je vandaag hebt geleerd.”
