Durgadas was een rijke boer. Hij had een groot stuk grond, waarop hij allerlei groenten en tarwe verbouwde. Op dat stuk grond had hij ook een groot, mooi huis laten bouwen. In dat huis woonde Durgadas met zijn gezin. Durgadas had ook veel vee, waaronder koeien die heerlijke melk gaven. Durgadas had echter een hele slechte eigenschap: hij was lui. Hij ging nooit naar de tarwe- en groentevelden om te werken. Ook inspecteerde hij nooit de opslagplaats voor tarwe. Aan het vee schonk hij geen aandacht. Zo kwam het dat Durgadas ondanks zijn vele bezittingen niet vooruit ging. Hij kreeg juist grote schulden. Hij verdiende nauwelijks aan het oogsten en verkopen van tarwe en groenten. Het verkopen van melk leverde ook al weinig op. Durgadas werd steeds armer.
Op een dag kwam Ramdas, een hele goede vriend van Durgadas, thuis bij hem op bezoek. Toen Ramdas zijn vriend in deze toestand zag, werd hij verdrietig en wilde hij zijn vriend helpen. Maar Ramdas wist dat zijn uitleg en advies de gewoonten van de luie Durgadas niet zouden veranderen. Om zijn vriend te helpen, zei Ramdas: “Vriend, ik vind het niet leuk om jou in deze toestand te zien. Ik weet een manier om jouw armzalige toestand te verbeteren.” Durgadas, die graag wilde dat alles als voorheen werd, luisterde aandachtig. Ramdas vervolgde: “Iedere dag in de vroege ochtend, voordat alle vogels wakker worden, daalt er een gouden zwaan uit de hemel neer op aarde. Na een tijdje keert de gouden zwaan terug naar de hemel. Niemand weet waar de gouden zwaan zal neerdalen, maar degene die deze zwaan vindt, zal zeker veel voorspoed in zijn leven kennen.” Durgadas was ontzettend enthousiast en zei: “Wat er ook gebeurt, ik zal de gouden zwaan zoeken en als eerste vinden!”
De volgende ochtend stond Durgadas heel vroeg op. Hij maakte zich snel klaar, ging uit huis en zocht de gouden zwaan als eerste in zijn opslagplaats, waar het graan lag opgeslagen totdat het verkocht zou worden. Daar zag hij dat een van zijn werknemers bezig was om het tarwe in een groot zak te vullen en het vervolgens mee naar huis te nemen. Toen de arbeider Durgadas zag aankomen, schaamde hij zich en begon om vergiffenis te vragen. Vervolgens ging Durgadas in de koeienstal op zoek naar de gouden zwaan. Daar was de stalknecht bezig om de koeien te melken. De stalknecht vulde het verse melk echter in emmers om mee naar huis te nemen. Toen Durgadas dit zag, gaf hij de stalknecht een flinke preek en een waarschuwing. Intussen was het middag geworden en keerde Durgadas terug naar huis om te eten. Vervolgens vertrok hij op zoek naar de gouden zwaan in de tarwe- en groentevelden. Daar zag hij tot zijn verbazing dat de werkers nog niet begonnen waren met werken. Durgadas gaf hen een standje vanwege hun luiheid. Overal waar Durgadas ging, gaf hij aanwijzingen en trok hij de zaken recht.
Durgadas stond iedere dag vroeg op en ging op zoek naar de gouden zwaan. Nu begonnen de werknemers het werk op de juiste manier te doen. De productie ging omhoog en de opbrengsten van het tarwe, de groenten en de melk namen steeds toe. Op een dag kwam Ramdas zijn vriend weer thuis opzoeken en was blij hem weer in de oude situatie aan te treffen. Durgadas vertelde hem: “Vriend, tot nu toe heb ik nog steeds de gouden zwaan niet gevonden.” Ramdas begon te lachen en zei: “Je hebt die gouden zwaan wel degelijk gevonden! Doordat jij iedere dag vroeg op zoek ging, ben je vooruit gegaan. De gouden zwaan is niets anders dan de moeite die je gedaan hebt.”
Inderdaad: wie hard werkt en moeite doet, zal zeker voorspoed kennen in zijn leven.
Maar wie zelf geen moeite doet en zijn werk overlaat aan anderen, daar zal het zeker verkeerd mee aflopen.
