Savitrie was een prinses in Madras. Ze was erg mooi en had ook een heel goed karakter. Toen Savitrie klaar was om te trouwen, kwam ze Satyavan tegen. Hij had vele goede eigenschappen. Savitrie begon van hem te houden. Satyavan was eigenlijk ook van koninklijke bloede, maar hij leefde als enig kind met zijn ouders in een hut in de wildernis. Dyumatsena, de vader van Satyavan, was ooit de koning van Madras, maar een rivaal stootte hem van de troon. Hierdoor was Dyumatsena blind geworden.
Toen Savitrie met haar vader over het huwelijk sprak luisterde deze aandachtig en vroeg daarna aan Narad Muni wat hij er van vond. Narad Muni was een grote wijze die de koning meehielp het juiste besluit te nemen. Hij zei tegen de koning dat Satyavan, ondanks zijn goede eigenschappen, een slechte keus was. Hij had namelijk nog maar een jaar te leven. De koning en Narad Muni vroegen Savitrie om met een andere man te trouwen, maar Savitrie wilde dat helemaal niet. Ze moest en zou met Satyavan trouwen. Door haar standvastigheid stemde haar vader uiteindelijk toe.
Vervolgens vroeg Savitrie Dyumatsena om toestemming. Hij dacht dat Savitrie de wildernis niet aan zou kunnen, maar gaf toch toestemming. Savitrie was heel erg gelukkig. Ze trouwde en ging met Satyavan in de wildernis wonen. Savitrie kleedde zich heel eenvoudig en leidde voortaan een sober leven. Ze verdroeg alles, of het nou makkelijk was of moeilijk, met een blije glimlach op haar gezicht. Maar wat Narad Muni had gezegd kwam uit.
Toen Satyavan nog maar vier dagen te leven had, begon Savitrie dag en nacht te bidden voor hem. Op de stervensdag van Satyavan dacht Savitrie: ‘Dit is nou de dag waar ik zo bezorgd om ben, maar ik hem helaas niet ontlopen.’ Satyavan wilde ’s morgens vroeg naar het woud om hout te hakken. Savitrie wilde hem niet allen laten en smeekte hem om haar mee te nemen. Samen trokken ze door het woud. Na een tijdje werd Satyavan erg moe. Hij wilde even uitrusten en van vermoeidheid viel hij in slaap. Toen verscheen Yam, de Devta van de dood, voor Savitrie. Yam Dev staarde naar de slapende Satyavan en zei tegen Savitrie dat hij was gekomen om de aatmaa van haar man mee te nemen. Toen Savitrie dit hoorde werd ze doodsbleek.
Ze zag hoe Yam Dev de aatmaa van haar man met zich meenam. Zonder iets te zeggen draaide Yam Dev zich om en ging weg. Savitrie kon geen afscheid nemen van haar man en liep achter Yam Dev aan. Yam Dev zei meerdere keren tegen Savitrie om terug te keren, maar Savitrie bleef Yam Dev achtervolgen. Ze zei dat ze volgens de oude gewoontes Yam Dev’s vriendin was geworden, omdat ze zeven stappen achter hem aan had gelopen. Omdat Savitrie volgens de oude gewoontes zij vriendin was geworden, zei Yam Dev dat ze wens mocht doen. Savitrie wenste zonder erover na te denken dat haar schoonvader weer kon zien. Yam Dev zei vervolgens tegen Savitrie om alsnog naar huis te keren, maar ze bleef hem volgen. Yam Dev stond versteld van haar standvastigheid, daarom liet hij haar nog een wens doen. Ze wenste weer zonder na te denken dat haar schoonvader zijn koninkrijk terug kreeg.
Toen Yam Dev merkte dat ze nog niets voor haar zelf had gewenst, liet hij haar nog een wens doen. Ze wenste dat haar schoonvader 100 kleinkinderen zou krijgen. Toen Yam Dev zei dat deze wens ook zou uitkomen draaide hij zich om en liep verder. Daarna bedacht hij pas wat hij had gedaan. Hij had haar de wens, dat haar schoonvader 100 klein kinderen zou krijgen, geschonken, maar als Savitrie geen man had, dan zou de wens nooit in vervulling kunnen gaan. Hij zei daarop tegen Savitrie, dat hij geen mens had ontmoet die zo volhardend was en zoveel devotie had voor haar man. Hij vroeg aan Savitrie om terug te gaan naar de plek waar zij haar man had achtergelaten, want ze zou hem daar levend aantreffen.
Toen Satyavan wakker werd dacht hij dat hij gedroomd had. Savitrie vertelde hem over Yam Dev. Ze gingen snel naar huis, de ouders zaten hun op te wachten en de vader vertelde verheugd dat hij weer kon zien. De volgende morgen kregen ze een brief waar in stond dat de vader van Satyavan zijn plaats op de troon weer terug kreeg en over opvolgers hoefde hij geen zorgen te maken.
Savitrie is een voorbeeld van trouw. Haar echtgenoot was dood, maar zij wilde dit niet accepteren. Ze zocht naar het mogelijke en bleef standvastig. Tevens wenste ze niets voor zichzelf, maar alles voor anderen.
